Stress

Stress kan worden gedefinieerd als een toestand van mentale of emotionele spanning of spanning als gevolg van ongunstige of zeer veeleisende omstandigheden. Maar hoe de verschillende soorten stress op lange termijn effecten hebben op onze hersenen en ons lichaam. Stress ontstaat meestal wanneer we de toekomstige uitkomst kunnen voorspellen. Wanneer we het gevoel hebben dat we de situatie niet kunnen beheersen, of wanneer we de perceptie hebben dat er een dreiging, een gevaar of een perceptie is dat iets erger zal worden in ons leven. Je hebt misschien niet de controle over alles wat er in je leven of je buitenwereld gebeurt. Is het  mogelijk dat je kunt leren hoe je je innerlijke wereld van gedachten en emoties kunt beheersen? Als je verschillende soorten stress wilt identificeren, moet je de langetermijneffecten van stress laten zien hoe het ziekte in je lichaam kan veroorzaken. En als je eenmaal begrijpt wat stress met je kan doen, stelt de informatie die je leert je misschien in staat  om een aantal belangrijke veranderingen in je leven aan te brengen.

Er zijn drie soorten stress.

Er is fysieke stress, chemische stress en emotionele stress.

Fysieke stress zijn zaken als trauma's, ongevallen, verwondingen,...

Chemische stress: bacteriën, virussen, gifstoffen, voedsel,...

Emotionele stress: familietragedie, tweede hypotheken, alleenstaande ouders, files,...

Al deze verschillende stressoren, of ze nu fysiek, chemisch of emotioneel zijn, laat je hersenen en lichaam uit balans raken. In feite is de definitie van stress wanneer je hersenen en lichaam uit de homeostase worden geslagen. Nu is de stressreactie wat je lichaam van nature doet om zichzelf weer in orde te brengen.

Wanneer je een organisme bent, begint de natuur een gevaar of een bedreiging in hun externe omgeving te zien. Ze zetten een primitief zenuwstelsel aan dat het vecht- of vluchtzenuwsysteem wordt genoemd. En wanneer de persoon of het organisme dat gevaar waarneemt, begint het lichaam van nature enorme hoeveelheden energie en hulpbronnen te mobiliseren. Alle energie wordt nu gemobiliseerd om zich aan te kunnen passen aan de stress in de omgeving. Dus dan beginnen we de vitale bronnen van het lichaam aan te boren zodat we de toestand in de buitenwereld kunnen overleven. alle organismen in de natuur kunnen stress op korte termijn verdragen, of het nu een zebra is die wordt achtervolgd door een leeuw, of dat het een troep coyotes is die op jacht is naar een hert. Op het moment dat het organisme dat gevaar waarneemt en dat noodsysteem inschakelt, is er een adrenalinestoot en een energiestoot. En er is een opwinding die plaatsvindt in de hersenen en het lichaam. En die chemicaliën veranderen dan onze normale homeostase. En in die staat van overleven schakelen we dat sympathische zenuwstelsel in, of wat dan ook ' s het vecht- of vlucht-zenuwstelsel genoemd en onze pupillen verwijden zich, onze speekselsappen worden uitgeschakeld. Het is geen tijd om te eten. Onze hartslag neemt toe, onze ademhalingsfrequentie neemt toe, bloed wordt naar de ledematen gestuurd en het is waar Afsluiten in de inwendige organen omdat het tijd is om te rennen. Het is een tijd om te vechten, of het is een tijd om je te verstoppen. Als nu de zebra of het hert, 30 minuten later, het roofdier te slim af is, begint de stressreactie uit te schakelen en keert het lichaam terug naar evenwicht. Na een stressreactie moeten veel organismen rusten en herstellen omdat het lichaam weer online moet komen en regenereren en energie moet besparen.

Wat als je echter wordt achtervolgd door T Rex, en je zet dat primitieve zenuwstelsel aan, het vecht- of vluchtzenuwsysteem genoemd, en op het moment dat je die dreiging waarneemt en je in gevaar bent, en nu ben je wegrennen van het roofdier, dat is erg adaptief. Maar wat als de roofdieren dan buiten de grot wachten en wachten tot je naar buiten gaat om wat te eten te halen? We zouden dan kunnen zeggen dat je vermogen om een bepaalde stressreactie aan te houden zou worden vergroot. Maar wat als het niet buiten de grot is? Wat als het je collega is? Wat als het je schoonmoeder is? Wat als het je baas is? Wat als het verkeer is, en wat ooit zeer adaptief was, wordt erg onaangepast, want als je de stressreactie inschakelt en je kunt het niet uitschakelen, dan ben je op weg naar ziekte, omdat geen enkel organisme gedurende langere tijd in de noodmodus kan leven. Redeneer dit met mij, als je enorme hoeveelheden energie blijft mobiliseren voor een of andere bedreiging in je buitenwereld, is er geen energie in je innerlijke wereld voor groei en herstel. Zie het sympathische zenuwstelsel dus als het noodsysteem dat lijkt op het gaspedaal in de auto. Het andere zenuwstelsel heet het parasympathisch zenuwstelsel, dat zenuwstelsel is het zenuwstelsel van ontspanning, van regeneratie van de stofwisseling. Zodat een persoon in een constante staat van stress leeft, en ze, als een verslaafde, geconditioneerd raken door de opwinding van de opwinding van die chemicaliën, en dan na verloop van tijd zullen ze de problemen en omstandigheden in hun leven gaan gebruiken, om hun conditionering of hun verslaving aan die emotie te bevestigen. Wij' We zijn zo geconditioneerd geraakt door deze chemicaliën dat we als een drugsverslaafde de slechte baan nodig hebben. We hebben de slechte relatie nodig. We hebben een moeilijke situatie in ons leven nodig, om die adrenalinestoot te blijven krijgen om die energiestoot te krijgen. En in zekere zin raken mensen verslaafd aan het leven dat ze niet eens leuk vinden. Dus vanwege de grootte van de neocortex, het denkende brein zoals je hebt geleerd, kunnen we het denken reëler maken dan wat dan ook. En mensen kunnen beginnen na te denken over hun problemen. En terwijl ze beginnen na te denken over hun problemen, kunnen ze de stressreactie inschakelen door alleen te denken. En we weten nu dat die chemicaliën verslavend kunnen worden. En u kunt de stressreactie inschakelen door alleen te denken. Dus dan kun je verslaafd raken aan je eigen gedachten. Dus het ' is een wetenschappelijk feit dat de langetermijneffecten van de hormonen van stress op de genetische knoppen drukken die ziekten veroorzaken, en dat je de stressreactie alleen kunt inschakelen door alleen te denken. Het betekent dan dat je gedachten je letterlijk ziek kunnen maken. Bij zoveel ziekten over de hele wereld worden nu het immuunsysteem onderdrukt of wat we immuun-gemedieerde ziekten noemen. Alles van kanker, mevrouw lupus, reumatoïde artritis, voedselallergieën, voedselgevoeligheden is een compromis in het immuunsysteem. Dus hier is de vraag of je gedachten je ziek kunnen maken: is het mogelijk dat je gedachten je kunnen genezen? Nou, we hebben een onderzoek gedaan waarbij we 117 mensen hebben genomen, en we wilden hun cortisolspiegels meten, wat het stresshormoon is, en een andere chemische stof genaamd IGA, immunoglobuline, a, het is jouw lichaam.

Dus naarmate de cortisolspiegel stijgt en je enorme hoeveelheden energie mobiliseert voor een of andere bedreiging in je buitenwereld, wordt het immuunsysteem afgebroken en nu wordt het immuunsysteem aangetast, omdat alle energieën voor een bedreiging in de buitenwereld gaan , wordt ons immuunsysteem onderdrukt. Dus normaal gesproken dalen de IGA-niveaus. Dus we hebben de cortisol- en IGA-waarden gemeten en we hebben ze vier dagen training gegeven. En we vroegen hen om emoties als woede, frustratie en haat, geweld en agressie en concurrentie uit te wisselen en bang te zijn dat het allemaal chemicaliën zijn die zijn afgeleid van de stresshormonen. We vroegen hen om die overlevingsemoties te ruilen voor verheven emoties, oprechte emoties, zoals dankbaarheid, waardering, vriendelijkheid, zorg, liefde voor het leven, een vreugdevol bestaan. En alles wat we wilden dat ze 10 minuten per dag deden, was hun hart openen en die verhoogde emoties beginnen te voelen. Na drie en een halve dag gingen we terug en maten we diezelfde waarden en hun immuunsysteem. Dat wil zeggen dat de IGA-niveaus als collectief zijn gestegen, ongeveer 50%. Hun cortisolspiegel daalde met ongeveer 16,25%, hun stresshormonen daalden en hun immuunsysteem werd in hoge mate gereguleerd. Dat betekent dat wanneer je begint een verandering te maken in de manier waarop je denkt en hoe je je voelt, en je begint je houding te veranderen, en je begint je hart weer te openen, een verhoogde emotie te voelen. Het zijn die verhoogde emoties die het immuunsysteem beginnen te herstellen en herstellen. Dus dan zijn er drie dingen als je leeft door de hormonen van stress waar je je aandacht aan houdt, denk aan, als je ' Omdat je wordt achtervolgd door een roofdier, is al je aandacht gericht op je uiterlijke omgeving. Waar ga je heen? Welke plek? Moet je naar welk object gaan? Moet je voorbij gaan en als je onder het geweer van die chemicaliën staat, denk je aan tijd, hoeveel tijd heb ik om daar te komen. Dus dan het lichaam, de omgeving in de tijd, en als waar je je aandacht plaatst waar je je energie plaatst, is het logisch dat als al je aandacht op je lichaam is gericht, al je aandacht op je omgeving is, en al je aandacht je aandacht is op tijd. Dan besteed je al je aandacht aan deze driedimensionale realiteit. Nu moet je spelen volgens de regels van deze driedimensionale realiteit en alles wat je creëert, zal tijd vergen wanneer mensen onder het geweer van die camera's staan, ze ' ze putten uit dit onzichtbare energieveld rondom hun lichaam, deze vitale levenskracht, en ze gebruiken het om chemie en het veld eromheen te maken, hun lichaam krimpt en ze worden meer materie, en minder energie, meer deeltjes en minder golven . En juist de hormonen van stress verhogen onze zintuigen zodat we een materialist worden. En hoe meer we ons voelen van die stressreactie of van de emotionele reactie van een of andere bedreiging of gevaar, hoe meer we onze focus op de oorzaak of het object beperken. En als we dat doen, richten we ons ineens alleen op de materie. En dus raken mensen na verloop van tijd verslaafd of gewend om hun focus te beperken. Dus als je in de noodmodus leeft, is het geen tijd om te creëren. Het is geen tijd om je hart te openen. Het is geen tijd om iets nieuws te leren. Het' is geen tijd om stil te zitten en naar binnen te gaan. Als dit Survival-geslacht zou worden ingeschakeld, zou je in feite op een bepaald niveau denken dat het geen tijd is om stil te zitten omdat hij een prooi zou zijn.

Dus hoe meer mensen geconditioneerd of verslaafd zijn aan de hormonen van stress, hoe meer hun aandacht op materie is, hoe meer ze scheiding van alles en iedereen beginnen te ervaren. Als stress wordt veroorzaakt door het gevoel dat je de controle in je leven verliest, dat je een uitkomst kunt voorspellen, of je de perceptie hebt dat iets of iemand situaties in je leven verergert, dan wanneer je dagelijks leven door de hormonen van stress, en dan proberen we alles in ons leven te beheersen. Als we de controle verliezen. We proberen het volgende moment te voorspellen op basis van onze herinneringen aan het verleden. Dat betekent dat mensen onder stress hunkeren naar het onbekende. Ze proberen terug te gaan naar het bekende of het onbekende, want om te overleven is het onbekende een enge plek. Dus als ze hun aandacht beginnen te verleggen van de ene persoon naar het andere probleem naar de andere persoon naar een ander probleem naar een ander ding naar een andere plaats, heeft elk van die elementen een neurologisch netwerk in de hersenen. En de opwinding van die chemicaliën begint dan die verschillende circuits te veroorzaken terwijl je je aandacht verschuift om sterk geactiveerd te worden, en nu functioneren de hersenen in een zeer onsamenhangende staat. En de opwinding van die chemicaliën drijft de hersenen in een zeer, zeer hoge analytische staat van focus. Denk er over na. Als je onder stress staat. Is het je opgevallen dat je steeds weer aan hetzelfde probleem denkt, omdat juist de hormonen van stress ervoor zorgden dat je je minder concentreerde op de oorzaak? Omdat dat is wat je doet als je leeft om te overleven. En in feite, uit de oneindige mogelijkheden die in jouw realiteit bestaan, wanneer mensen verslaafd zijn of in die stressvolle toestand leven, zullen ze altijd het worstcasescenario in hun hoofd selecteren en zich voorbereiden op het ergste. Waarom is dat? Omdat je bij het overleven, als je je voorbereidt op het ergste, alles wat er minder gebeurt, een betere kans hebt om te overleven. Dus mensen brengen het grootste deel van hun leven door met het voorbereiden op het ergste dat hen kan overkomen als ze in een stressvolle toestand leven. En het blijkt dat 70% van de tijd de meeste mensen in leven zijn. Dus als je dan op iemand of iets reageert, ontstaat er een ongevoelige periode van chemicaliën die ontstaat uit je emotionele reactie. En als je niet weet hoe je die emotionele reactie moet reguleren of stoppen, en je houdt die reactie uren of dagen aanhouden, dan is dat ' heet een stemming. Als je diezelfde refractaire periode aanhoudt, weken tot maanden achter elkaar, wordt dat het temperament genoemd. Als je diezelfde emotionele reactie jarenlang aanhoudt, wordt dat de persoonlijkheidskenmerk genoemd. En de persoonlijkheid van de meeste mensen wordt dan bepaald door ervaringen uit het verleden. Dus nu je begrijpt dat stress is wanneer de hersenen en het lichaam uit balans raken, en je begrijpt dat de hormonen van stress de genetische knoppen indrukken en ziekten veroorzaken, roept het de vraag op, is er iemand of iets dat echt de moeite waard is om in te leven die staat? Dus als mensen in chronische stress leven, en ze putten uit dit onzichtbare energieveld rond hun lichaam, en ze mobiliseren die vitale levenskracht om chemie te maken en het veld rond hun lichaam krimpt, en ze ' voelen meer als materie en minder als energie meer als deeltje en minder als golf en ze voelen zich gescheiden of losgekoppeld van alles en iedereen in hun leven. Nou, als je er toe doet de materie te veranderen. We hebben de neiging om resultaten af te dwingen, resultaten te beheersen, resultaten te voorspellen. En we hebben maar een beperkt aantal bronnen die we hebben als we proberen de materie te veranderen. We zullen concurreren, we zullen ervoor vechten of manipuleren. We zullen harder proberen, we hopen dat we het wensen, omdat we scheiding ervaren. En ja, je mag je dromen verwezenlijken. Maar als je materie probeert de materie te veranderen, en al je aandacht is gericht op je lichaam, de omgeving in de tijd, dan zal alles wat je in je leven creëert tijd vergen. Omdat je je lichaam door de ruimte moet bewegen. En als je je lichaam door de ruimte beweegt, is het ' het zal even duren voordat je krijgt wat je wilt. Dus je wilt misschien een huis, je wilt misschien een nieuwe auto, je wilt misschien een nieuwe ervaring, een nieuwe vakantie, maar je zult je lichaam elke dag naar je werk moeten slepen om het geld te verdienen om voor die dingen te betalen. En ja, je Rive naar je doelen. Maar misschien moet u harder werken en het kan even duren om het te krijgen.

Er is een andere gemoedstoestand en lichaam waarin je kunt leven. En dat heet leven in de schepping. En het is precies het tegenovergestelde van overleven. Als de hormonen van stress incoherentie in de hersenen veroorzaken, evenals incoherentie in het hart, ontdekten we dat wanneer mensen volgens die staten leven, wat als ze het vermogen hadden om uit een beperkte focus te gaan of wat een convergente focus wordt genoemd naar wat een divergente focus wordt genoemd, of een brede focus of een open focus? En het blijkt dat wanneer mensen hun aandacht van hun lichaam aftrekken, wanneer ze hun aandacht van de mensen in hun leven afleiden, wanneer ze geen aandacht meer besteden aan de dingen die ze bezitten, zoals hun mobiele telefoon, hun computer, de auto, ze denken niet na over de plek waar ze heen moeten of de plek waar ze zitten, en ze denken niet aan tijd. Op zichzelf desinvesteren ze al hun aandacht en al hun energie uit deze driedimensionale realiteit omdat ze er geen aandacht aan hebben. Het is dan logisch dat ze hun hersentoestand beginnen te veranderen. Dus toen hebben we mensen geleerd hoe ze hun focus kunnen verbreden. En wanneer ze hun focus openen, in feite niets anders dan ruimte, wanneer ze hun bewustzijn openen, en ze afstemmen op de energie of de frequentie hier buiten. En in plaats van hun aandacht op de zaak te richten, richten ze hun aandacht op energie. Het openen van hun bewustzijn zorgt ervoor dat ze stoppen beginnen hun hersentoestand te veranderen. Dus toen hebben we mensen geleerd hoe ze hun focus kunnen verbreden. En wanneer ze hun focus openen, in feite niets anders dan ruimte, wanneer ze hun bewustzijn openen, en ze afstemmen op de energie of de frequentie hier buiten. En in plaats van hun aandacht op de zaak te richten, richten ze hun aandacht op energie. Het openen van hun bewustzijn zorgt ervoor dat ze stoppen beginnen hun hersentoestand te veranderen. Dus toen hebben we mensen geleerd hoe ze hun focus kunnen verbreden. En wanneer ze hun focus openen, in feite niets anders dan ruimte, wanneer ze hun bewustzijn openen, en ze afstemmen op de energie of de frequentie hier buiten. En in plaats van hun aandacht op de zaak te richten, richten ze hun aandacht op energie. Het openen van hun bewustzijn zorgt ervoor dat ze stoppen met denken, stoppen met analyseren. En als ze niet langer denken en niet meer analyseren, activeren ze deze circuits in de hersenen niet meer. Plots beginnen ze de hersenactiviteit te vertragen en beginnen ze hun analytische geest te overstijgen. En terwijl ze beginnen Druk op de neocortex, een geheugenbank van het autobiografische zelf, ze beginnen alles wat bekend is in hun driedimensionale realiteit te onderdrukken, en ze schakelen de neocortex uit, ze beginnen hun hersengolven te reguleren en te vertragen. Plots gebeurt er iets magisch. Het openen van hun bewustzijn zorgt ervoor dat verschillende hersencompartimenten die als een huis tegen zichzelf waren onderverdeeld, plotseling begonnen te synchroniseren. Om te beginnen te verenigen, begin je neuronen te zien beginnen zich aan te sluiten bij grotere gemeenschappen van neuronen. Wat ooit een onsamenhangend brein was, begint meer georganiseerd en coherenter te worden. Nu veroorzaakt de chronische stress een schildklieraandoening die de ziekte van Graves wordt genoemd, en de persoon ontwikkelt wat Maya Zinnia Gravis wordt genoemd. En het neveneffect daarvan, afgezien van een enorm gebrek aan energie, is dubbelzien. Nu zei deze persoon, ik heb deze toestand gecreëerd nu ik begreep dat ik mijn gedachten en gevoelens en mijn emotionele reacties verkeerd heb beheerd. Als ik deze aandoening creëerde door elke dag op de genetische knoppen te drukken, en het kostte me een paar jaar, ik verloor mijn huwelijk, ik verloor mijn bedrijf. Ik moet verder gaan dan dat verhaal. En ik moet een nieuw verhaal vertellen. Ik moet meer in mijn toekomst gaan geloven dan ik in mijn verleden geloofde. Is het dan mogelijk dat ik kan beginnen met het maken van die belangrijke veranderingen. En toen de persoon de stresshormonen begon te overwinnen en haar hersenen en lichaam leerde om coherentie te creëren, was de bijwerking dat het lichaam weer in balans kwam. Haar visie is nu perfect. Haar schildklierhormonen komen weer in balans en ze heeft haar hersenen en lichaam terug naar de homeostase gebracht. In zekere zin genas ze zichzelf van de aandoening omdat haar autonome zenuwstelsel weer aan het werk ging, namelijk het creëren van orde en evenwicht. Dus als we dan in twee toestanden van lichaam en geest leven, is leven in overleving het leven in onze dierlijke staat. Als we overleven, leven we in stress en leven we in stress. Er vindt samentrekking plaats in het lichaam. En omdat we veel van de bronnen van het lichaam gebruiken, ervaren we wat Khattab wordt genoemd, lism of weefselafbraak. Als het lichaam in die toestand is, er is ziekte of onbalans. Er vindt degeneratie plaats in het lichaam. De emoties van angst, woede, verdriet zijn de belangrijkste emoties om te overleven. Het zelf staat voorop. Als je in die staat leeft, gaat al je aandacht naar je omgeving. Al je aandacht is op je lichaam, al je aandacht is op tijd. Er gaat altijd energie verloren in het systeem. We leven in de noodmodus, of smal, gefocust of objectgericht. We ervaren scheiding. we bepalen de realiteit met onze zintuigen. Met andere woorden, als we het kunnen zien, als we het niet kunnen ruiken. Als we het kunnen proeven, als we het kunnen horen, kunnen we het voelen. Het bestaat niet. We leven door oorzaak en gevolg. We wachten tot onze omgeving verandert om ons de verlichting te geven van het ongemak dat we in ons voelen. In overleving en stress zien we niet veel mogelijkheden omdat het geen tijd is om de hersen- en hartfunctie in een onsamenhangende staat te creëren. En om te overleven. We snakken naar het onbekende omdat het onbekende gewoon te veel een enge plek is. Als we nu de creatieve staat beginnen te scheppen, kunnen we dat het goddelijke aspect van ons noemen. Tijdens de creatie gaan de hersenen en het lichaam terug naar de homeostase. Er is een uitbreiding van energie of het vrijkomen van energie uit de weefsels. Het lichaam gaat in een naturalisme of weefselherstel. Er is gezondheid, er is orde, er vindt regeneratie plaats in het lichaam, verheven, oprechte emoties zoals liefde, vreugde, vertrouwen, weten, dankbaarheid, beginnen te mobiliseren. Al deze nieuwe chemicaliën die het lichaam beginnen te herstellen en regenereren, wanneer we in deze oprechte staat zijn, we hebben de neiging minder egoïstisch en onzelfzuchtiger te zijn. We hebben onze aandacht nu niet meer op ons lichaam, op de dingen in ons leven, de mensen in ons leven, op onze omgeving of op tijd zelf. Energie wordt altijd gecreëerd in het creatieve proces. Er is groei en herstel, we verbreden of openen onze focus. En als we dat goed doen, beginnen we ons minder gescheiden te voelen en meer verbonden met iets groters. We beginnen ons een realiteit voor te stellen en te dromen die buiten onze zintuigen ligt. Nu zijn we geïnteresseerd in het veroorzaken van een effect. We bekijken alle mogelijkheden in plaats van beperkte mogelijkheden. De hersenen en het hart gaan in samenhang. En nu wordt het onbekende het avontuur. Energie wordt altijd gecreëerd in het creatieve proces. Er is groei en herstel, we verbreden of openen onze focus. En als we dat goed doen, beginnen we ons minder gescheiden te voelen en meer verbonden met iets groters. We beginnen ons een realiteit voor te stellen en te dromen die buiten onze zintuigen ligt. Nu zijn we geïnteresseerd in het veroorzaken van een effect. We bekijken alle mogelijkheden in plaats van beperkte mogelijkheden. De hersenen en het hart gaan in samenhang. En nu wordt het onbekende het avontuur. Energie wordt altijd gecreëerd in het creatieve proces. Er is groei en herstel, we verbreden of openen onze focus. En als we dat goed doen, beginnen we ons minder gescheiden te voelen en meer verbonden met iets groters. We beginnen ons een realiteit voor te stellen en te dromen die buiten onze zintuigen ligt. Nu zijn we geïnteresseerd in het veroorzaken van een effect. We bekijken alle mogelijkheden in plaats van beperkte mogelijkheden. De hersenen en het hart gaan in samenhang. En nu wordt het onbekende het avontuur.

Waarom is dat belangrijk? Want als we iets nieuws in ons leven willen creëren, moeten we naar het onbekende hunkeren. Dit is het verschil tussen leven in overleven en leven in creatie. Ik wil de verschillende hersengolftoestanden onderzoeken en wat je kunt doen om je geest te gebruiken om bewust je eigen hersengolven te veranderen.

Wat gebeurt er in je hoofd als je leeft om te overleven?